خزرتیترخبر: عمارت منطقه‌ای در ۳۰ کیلومتری جنوب شهر آمل در مسیر جاده هراز است که از سه دهه پیش تاکنون زباله شهرستان آمل و چند شهر مرکزی و غرب مازندران در آنجا دپو می‌شود، انباشت زباله زیاد در این منطقه و سرازیر شدن شیرابه آن سبب شده است تا ۲ طرح ملی مهم سد هراز و طرح چهار خطه کردن جاده هراز با چالش همراه شود.

وعده‌هایی کاغذی که رنگ اجرایی نگرفت

وزارت نیرو سال ۹۰ وعده داده بود که برای حل مشکل ساخت سدهراز طی ۲ سال عمارت زباله را تعطیل و مشکل را حل کند ولی هنوز زباله شهرستان آمل به خاطر نبود نیروگاه زباله‌سوز و مکان جایگزین در این منطقه انباشت می‌شود.

تعیین زمین مناسب برای ایجاد نیروگاه زباله‌سوز در آمل هم سابقه حدود یک دهه‌ای دارد و هر بار به خاطر تأیید نشدن از سوی محیط‌زیست یا مشکل وقفی بودن و یا قبول نکردن سرمایه‌گذار با مشکل مواجه می‌شود، آخرین بار ۲ سال پیش شهرداری آمل اعلام کرد که ۳۴.۵ هکتار از اراضی ۳۷۵ هکتاری منطقه پاساکش این شهرستان را از اوقاف به قیمت ۱۵۰ میلیارد ریال برای محل جدید دپو زباله خریداری کرد و با تأیید قرارداد خرید از سوی بازرسی، این مکان برای حمل زباله آماده‌سازی خواهد شد.

به دنبال مخالفت‌هایی که با انتقال زباله آمل به منطقه جدید پاساکش در حدود ۴۰ کیلومتری آمل درمسیربالادست جاده هراز از سوی محیط‌زیست شده بود، مسئولان اجرایی شهرستان پس از بررسی چند گزینه، منطقه منال در حدفاصل شهرستان‌های آمل و نور به دیدگاه بسیاری از فعالان محیط‌زیست و مسئولان شهرستان ایده آل‌ترین مکان برای انتقال زباله و ساخت کارخانه زباله‌سوز شهرستان آمل و شهرهای نور و محمودآباد است که با مخالفت جدی برخی افراد صاحب نفوذ هنوز به مرحله اجرایی نرسیده است.

فرماندار: زمین منال مخالفان غیر شهرستانی زیادی دارد

معاون استاندار وفرماندارویژه شهرستان آمل اظهار داشت: موضوع مدیریت پسماند شهرستان آمل در چندین سال گذشته در دستور کار بوده وطی این سال‌ها زمین‌های زیادی معرفی و بنا به دلایلی ازجمله ملاحظات زیست‌محیطی و گلایه‌های مردمی از انتخاب خارج می‌شد.

سید جعفر رسولی افزود: منطقه پاساکش تنها گزینه‌ای بود که درچند سال اخیر برای دفن بهداشتی و ساخت کارخانه زباله‌سوز جدی شده بود و حتی سرمایه‌گذار از سوی شهرداری معرفی و برخی اقدام‌های اولیه نیز رسیده بود.

وی ادامه داد: زمین چند ده هکتاری منال در حدفاصل بخش بلده شهرستان نور و در موقعیت نزدیکی شهرستان آمل جدیداً شناسایی و معرفی‌شده که باوجود دارا بودن همه شرایط موردنظر محیط‌ زیست، منابع طبیعی و حتی فعالان محیط ‌زیستی و شهروندان آملی، متأسفانه مخالفت‌های غیر شهرستانی اجازه ورود بیشتر به این زمین را نداده و فعلاً متوقف است.

رئیس شورای شهر: منطقه عمارت فراتر از هشدار

رئیس شورای اسلامی شهر آمل گفت: برای اعضای شورای اسلامی شهر و شهرداری آمل ساماندهی و مدیریت بهداشتی و صنعتی پسماند یک اولویت مهم است و در این سال‌ها انتخاب و واگذاری و کارشناسی‌های زمین به شهرداری وقت، هزینه‌های زیادی از شهرداری گرفته است.

خسرو ابراهیم‌زاده افزود: رانشی شدن محل دفن سنتی زباله در منطقه عمارت واقعاً از مرز هشدار فراتر رفته و روزهای تعطیلی که حجم مسافر به مازندران زیاد بوده و گرمای هوا باعث انفجار می‌شد، چه کسی پاسخ حوادث پیش‌بینی‌نشده آن است.

وی انتخاب زمین منال برای ساخت کارخانه زباله‌سوز ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ تنی از سوی شهرداری آمل را یکی از منطقی‌ترین و بهترین گزینه‌ها با موافقت همه شرایط موردنظر بیان کرد و گفت: واقعاً جای تأسف دارد که مدیران همسایه و شهر مجاور ما ساز مخالف می‌زند و شهر من، شهر شما را بیان می‌کند.

رئیس شورای شهر آمل تصریح کرد: مگر شهروندان آمل چه گناهی کردند که حدود ۴۰ سال حمل زباله از شهرهای آمل، نور، محمودآباد، فریدون‌کنار و بابلسر و روستاهای اطراف را تحمل می‌کردند و امروز که وضعیت منطقه عمارت با انباشت زباله به حد فاجعه رسیده و مستاصل از انتخاب زمین شده، سنگ‌اندازی می‌کنید.

ابراهیم‌زاده اضافه کرد که هرروز انتقال زباله به منطقه عمارت و تأخیر در واگذاری زمین جدید به شهرداری عوارض جبران‌ناپذیری دارد که تبعات آن به‌کل مازندران و حتی ملی خواهد بود.

نماینده مجلس: مخالف انتقال زباله به پاساکش هستم

نماینده مردم آمل در مجلس شورای اسلامی در نخستین جلسه شورای اداری این شهرستان با بیان اینکه مخالف جدی انتقال زباله به منطقه جدید پاساکش در جاده هراز است، گفت: محل دفن و انباشت زباله در مسیر جاده هراز و در پیشانی شهر و ورودی مسافر به شهرستان آمل و مازندران، در شأن شهرستان و به هیچ عنوان زیبنده نیست و باید به دنبال گزینه‌های دیگری بود.

رضا حاجی پور افزود: امروز زنگ خطر انباشت بیش‌ازحد زباله در منطقه عمارت بسیار جدی است و سلامت شهروندان به‌شدت تهدید می‌شود و همه مدیران و متولیان امر باید به‌طورجدی و در کوتاه‌ترین زمان با دعوت از سرمایه‌گذاران به فکر چاره‌جویی و خارج شدن از این بحران زیست‌محیطی در منطقه شوند.

وی، خطاب به مدیران جهاد کشاورزی، منابع طبیعی و حفاظت محیط‌زیست شهرستان آمل گفت: مسئولان در کوتاه‌ترین زمان به دنبال زمین مناسب با رعایت همه ضوابط موردنظر برای مدیریت اصولی پسماند و ساخت کارخانه زباله‌سوز برای واگذاری به شهرداری آمل باشند.

حاجی پور با اشاره به اینکه با وضعیت فعلی که دولت دارد، نمی‌توان انتظار اقدام و کمک از سوی دولت را داشت ادامه داد، باید زمینه حضور سرمایه‌گذاران را به مدیریت پسماند زباله آمل فراهم کرد تا در کنار همراهی مسئولان اجرایی شهرستان، هرچه زودتر این معضل زیست‌محیطی در شهرستان آمل برطرف شود.

منطقه عمارت باید هرچه زودتر تعطیل شود

پیشتر مدیرکل دفتر امور شهری و شوراهای استانداری مازندران در گفتگو با رسانه‌ها اعلام کرده بود که دولت دیگر هیچ هزینه‌ای برای منطقه دفن زباله عمارت آمل تخصیص نمی‌دهد، چراکه ازنظر ما این منطقه باید هرچه زودتر تعطیل شود.

محمد محمدی تاکامی افزود: از نظر کارشناسی منطقه دفن زباله عمارت شهرستان آمل فراتر از ظرفیت و گنجایش خود زباله جذب کرده و لازم است هر چه سریع‌تر تعطیل شود وبرای ما هیچ‌گونه سرمایه‌گذاری و یا تخصیص اعتبار به ناحیه دفن زباله عمارت آمل توجیه‌پذیر نیست و هرچه زودتر مدیریت شهری آمل باید برای این مشکل راه‌حلی بیابد.

محمدی به ایجاد نیروگاه بیوگان زباله‌سوز در آمل اشاره کرد و گفت: دولت و مجموعه استانداری مازندران از پیش اعلام کرد که از این طرح به‌طور کامل حمایت می‌کند.

وی با اشاره به اینکه مجموعه شهرداری آمل اکنون به دنبال زمین‌ساخت نیروگاه است، افزود: چند منطقه پیشنهادشده است که در حال اخذ مجوز، بررسی‌های کارشناسان و ارزیابی حیات زیست‌محیطی است.

بر اساس اعلام شهرداری آمل، روزانه بیش از ۳۰۰ تا ۳۵۰ تن زباله از شهر آمل و چند شهر مازندران به محل دفن سنتی زباله در منطقه عمارت حمل می‌شود، شیرابه‌های ناشی از زباله به آب رودخانه هراز نفوذ و به زمین‌های کشاورزی اطراف خسارات جبران‌ناپذیری وارد کرده است.

به ‌نحوی ‌که خطر آلوده شدن آب شرب شهروندان نیز وجود دارد چراکه پساب ناشی از دپوی زباله و تخلیه فاضلاب در سال‌های اخیر تا عمق ۱۵۰ متری زمین نفوذ کرده و متأسفانه شیرابه‌های آن اکنون به سمت رودخانه هراز و بستر سد در حال ساخت این منطقه در حرکت است.

لذا با آلودگی آب شرب منطقه یک فاجعه انسانی رخ خواهد داد و سلامت بیش از ۴۰۰ هزار نفر از شهروندان تهدید می‌شود، اگرچه در حال حاضر نیز نمی‌توان نسبت به اثرات سو بر تولیدات کشاورزی به علت نفوذ شیرابه‌ها به مزارع کشاورزی و بروز بیماری‌های خاص همچون سرطان بی‌تفاوت بود.