به گزارش خزرخبر و به نقل از فارس، غرب استان مازندران با ویژگی‌های خاص آب و هوایی، برخورداری از موهبت‌های طبیعی، فاصله اندک بین کوه و سواحل دریا و بهره‌مندی از خرده‌فرهنگ‌های متفاوت، از گذشته تا امروز، گردشگران بی‌شماری را به سوی خود جذب کرده است.

این منطقه که محدوده رامسر تا محمودآباد را شامل می‌شود به علت برخوردار نبودن بیشتر شهرهای آن از زیرساخت‌های اساسی و مورد نیاز مانند کمربندی شهری و پارکینگ‌های متناسب، در ایام تعطیلات به‌ویژه مسافرت‌های نوروزی با معضل ترافیک دست به گریبان است.

این معضل نه تنها سال‌هاست که سکنه غرب مازندران و بیشتر شهرهای شمالی را دچار مشکل کرده است بلکه گردشگران را نیز در این مسافرت‌ها متحمل دردسرهای زیادی می‌کند.

براساس آمار رسمی سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، در سال 93 بیشترین گردشگر نوروزی کشور به استان مازندران سفر کردند که رقمی بیش از 13 میلیون نفر در حدود پانزده روز محاسبه و ثبت شده است و همین آمار نشان می‌دهد که از این تعداد، بیش از 8 میلیون آن نوروز 93 را در غرب مازندران اقامت گزیدند.

این آمار در کنار تهدیدهای احتمالی در فقدان زیرساخت‌ها، در صورت جبران کمبودها یک فرصت استثنایی برای رونق اقتصادی مردم منطقه، مسئولان و نیز کشور است.

از دیگر ویژگی‌های این منطقه که موجب رشد فزاینده حضور گردشگر در سال‌های اخیر شده است؛ نزدیکی این منطقه به کانون جمعیتی مرکز کشور به‌ویژه تهران است.

به عنوان مثال؛ در طول تعطیلات سال نو، جمعیت شهر گردشگرپذیر سلمان‌شهر گاهی به بیش از 500 هزار نفر افزایش می‌یابد و از نظر تراکم پذیرش گردشگر، از جمله شهرهای شاخص محسوب می‌شود.

در واقع باید برای مدیریت چنین جمعیتی در شهرهایی با این شرایط و ظرفیت، فرمانداری مستقل استقرار یابد زیرا شهرداری‌ها سال‌هاست بدون این مدیریت و با توان داخلی و اندکی حمایت‌های استانی و شهرستانی، خیل عظیم گردشگران نوروزی را مدیریت می‌کنند.

در ابتدا شاید این گفته به نظر کمی غلوّ باشد اما اگر در تعطیلات نوروزی به غرب مازندران سفر کنید خواهید دید که این ادعا تا حدود زیادی صحت دارد.

اعتبارات غرب مازندران متناسب با تراکم جمعیتی آن نیست

باید پذیرفت در بحث اعتبارات، سهم غرب مازندران با این حجم از تراکم گردشگر و هدایت و مدیریت آنها و نیز مهم‌تر از همه رفع نیازهای گردشگران مانند تامین آب شرب، امنیت، سلامت و امداد و نجات، بسیار دشوار است.

افزایش حرفه‌های کاذب و فروش زمین

در سال‌های گذشته به دلیل نبود بسیاری از امکانات، مردم این منطقه نتوانستند به نحو شایسته از فرصت ویژه حضور گردشگران، بهره‌برداری کنند و به‌جز افزایش حرفه‌های کاذب، تاکنون برای درآمدزایی از این شرایط ویژه، برنامه‌ریزی یا طرح جامع و کارشناسی شده‌ای ارائه نشده است.

اما یکی دو پروژه با طرح ایجاد تحول در صنعت گردشگری مجوزهایی دریافت کردند و به صورت نیمه‌کاره، فعالیت‌هایی انجام دادند اما آن اتفاقی که با توجه به ظرفیت‌های موجود را باید شاهد بودیم، تاکنون روی نداده است و بیشترین عاید مردم این سامان، فروش زمین‌های اجدادی و ساخت و ساز ویلا بوده که بیشتر آن به مهاجران و بخش کمتری نیز عاید بومی‌ها شده است.

البته باید هزینه گزاف مدیریت پسماندها و آلودگی‌های زیست‌محیطی پس از حضور گردشگران در منطقه را از عایدات بومی‌ها کم کرد!

با توجه به ویژگی‌های آب و هوایی این منطقه نه تنها برای صنعت گردشگری بلکه در توریسم‌درمانی و نیز ایجاد مراکز درمانی فوق‌تخصصی نیز فرصت خوبی محسوب می‌شود و در صورت توجه به این موارد و ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز و با حمایت از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی می‌توان شاهد تحولی شگرف در اقتصاد غرب مازندران و اثرات مثبت آن بر کشور بود.

آزادراه ساحلی غرب مازندران در بوته فراموشی

در سال‌های اخیر اقداماتی برای تامین زیرساخت‌های اساسی منطقه صورت پذیرفت اما انگار بیشتر آنها در راستای تبلیغات بوده‌اند که با پایان عمر دولت قبلی یا به بوته فراموشی رفتند و یا بنابر دلایلی مورد استقبال دولت بعد قرار نگرفتند؛ از جمله مهم‌ترین این طرح‌ها اجرای آزادراه ساحلی که طرح پایلوت آن در رامسر توسط بخش خصوصی کلنگ خورد اما تداوم نیافت و متوقف شد.

به یاد داریم که در سال‌های پایانی عمر دولت قبل قول‌های مساعد فراوانی به این منطقه داده شد تا برای حل مشکلات موجود اقداماتی صورت گیرد و حتی یکی از استانداران گفته بود برای حل مشکل ترافیک منطقه، با توجه به گرانی زمین، یا در دریا آزادراه ساحلی می‌سازیم و یا خط کناره را دو طبقه می‌کنیم و برای آغاز این دو پروژه گویا اعتبارات اولیه‌ای نیز در نظر گرفته شد اما هنوز دلیل اختصاص نیافتن آن معلوم نشد.

نبود کمربندی و پارکینگ مناسب در غرب مازندران

هم‌اکنون در غرب مازندران به غیر از شهرهای نوشهر، چالوس و تنکابن، شهرهای دیگر بدون کمربندی مناسب و نیز پارکینگ‌های متناسب برای پارک خودروهای موجود و گردشگران است و آن تعداد شهرهایی که از برخی زیرساخت‌ها برخوردارند نیز نمی‌توانند کمکی برای منطقه باشند.

ترافیک سنگین هچیرود

تصور کنید می‌خواهیم از چالوس به رامسر برویم؛ بعد از چالوس با فاصله‌ای کمتر از پنج کیلومتر به شهری تازه تاسیس به نام هچیرود می‌رسیم، این شهر که از حداقل امکانات هم برخوردار نیست در بیشتر روزهای سال و در هر تعطیلی به علت وجود یک پل در مرکز شهر و گلوگاهی شدن مسیر، پرترافیک می‌شود و زمان زیادی را از افراد بومی و گردشگران می‌گیرد و از مشکل آب شرب و نبود کلانتری و امکاناتی نظیر آنها رنج می‌برد.

ترافیک سنگین کلارآباد

بعد از هچیرود و عبور از کنار نمک‌آبرود به کلارآباد می‌رسیم، این شهر کوچک حدود 7 هزار نفری هم از این قاعده مستثنی نیست و با توجه به نظم خوب فضای شهری اما برخوردار از تنها یک مسیر شرقی به غربی است و در تعطیلات، درگیر ترافیک سنگین است.

ترافیک سلمان‌شهر

پس از آن، به سلمان‌شهر می‌رسیم، این شهر از ابتدا براساس معماری شهرسازی طراحی و اجرا شده است و دارای کالبد شهری است که برخلاف بیشتر شهرهای کوچک شمالی، فقط در طول یا عرض تعریف نشده و توسعه فضای شهر و امکانات در آن به تناسب چهار جهت شهر توزیع شده است و این ویژگی موجب شده تا بیشتر جمعیت سلمان‌شهر، شهرنشین باشند و از حومه روستایی کمتری برخوردار باشد. این شهر باتوجه به وجود شهرک‌های متعدد و پیشینه ایجاد شهر از گذشته دور، تاسیس شهرداری در آن به حدود 53 سال می‌رسد که تمام آن گردشگری بوده و نظام زیرساختی شهر و خیابان‌های آن به صورت موازی و مهندسی احداث شده‌اند.

دیوارهای شهرک‌ها، بیشتر خیابان‌های آن را مسدود کرده‌اند و در صورت گشایش آنها می‌توان گفت از ترافیک پرتراکم این شهر تا حدود زیادی کاسته خواهد شد اما انگار این مورد و اجرای آن نیازمند تامین امنیت حداکثری برای تمام مناطق شهری است که با افزایش یک یا دو کلانتری در این شهر 20 هزار نفره، امکان‌پذیر است.

لزوم تسریع در کمربندی سلمان‌شهر

این امر، نیازمند مساعدت مسئولان ارشد استان است که البته با توجه به حمایت‌های خوبی که در اواخر عمر دولت دهم برای احداث کمربندی موقت شهری در سلمان‌شهر و دو شهر عباس‌آباد و نشتارود شده است و با تلاش شهرداری‌ها، کمربندی موقت شهری در این سه شهر با پیشرفت حدود 60 درصدی در حال اجراست.

وجود کمترین زیرساخت‌ها در سلمان‌شهر

با گذر از دهانه پل تاریخی در منتهی‌الیه سلمان‌شهر، وارد عباس‌آباد می‌شویم، این شهر نیز از حداقل امکانات زیرساختی بی‌بهره است و با ورود گردشگران، با ترافیک زنجیره‌ای مواجه می‌شود در حالی که به تازگی عباس‌آباد مرکز شهرستانی جدا از تنکابن است اما ماشین‌آلات سنگین هم‌اکنون نیز از مرکز آن تردد می‌کنند.

عباس‌آباد حدود 12 هزار نفر جمعیت شهری و حدود 5 هزار روستایی در حومه خود دارد که به بازار این شهر و تنکابن وابسته‌اند و مجبورند ترافیک و مشکلات عدیده آن را در بیشتر سال تحمل کنند.

ترافیک در پل مرکزی نشتارود

پس از آن به شهر حدود 9 هزار نفری نشتارود می‌رسیم که این شهر نیز به دلیل وجود پل مرکزی، ترافیک‌آفرین است، نشتارود نیز مانند همسایه شرقی خود دارای حومه روستایی بسیار است و روستائیان نیز برای رفع نیازهای خود به بازار این شهر و تنکابن متکی‌اند.

اما در این میان وضعیت تنکابن همسایه غربی نشتارود که حدود 16 کیلومتر با آن فاصله دارد در ایام نوروز نسبت به سایر شهرها بهتر است و با بهره‌برداری از کمربندی بزرگ شهر در کنار کمربندی موقت شهری هرچند حجم ترافیک کم می‌شود اما برخی بازاریان حتی از راه افتادن کمربندی بزرگ ناراضی‌اند و بازارشان کساد شده است!

گره کور ترافیکی در مرکز تنکابن

باتوجه به گره کور ترافیکی به‌ویژه در مرکز شهر تنکابن، ترافیک آن در برخی از ساعات مردم را می‌رنجاند ولی با احداث یکی دو پارکینگ روباز شهری، ترافیک در بیشتر زمان‌های روز، روان است.

وجود بیمارستان شهید رجایی در مرکز این شهر یکی از مشکلات مردم در بحث فوریت‌های پزشکی است و امید است با راه‌اندازی بیمارستان فوق‌تخصصی این شهرستان که البته هم‌اکنون با نبود اعتبار مواجه است این مشکل برطرف شود.

ترافیک سنگین شهر شیرود

باگذر از تنکابن به شیرود دیار سردار سلحشور ایران شهید شیرودی می‌رسیم، این شهر تازه‌ تاسیس نیز در طول ساحل دریا با یک مسیر عبوری در ایام تعطیلات با ترافیک سنگین دست به گریبان است، شیرود نیز دارای حومه زیاد و البته بدون کمربندی است.

باید پذیرفت که از شهرهای تازه تاسیس نمی‌توان انتظار داشت همانند شهرهایی با شهرداری‌های باسابقه، اقدامات و عملیات اجرایی زیاد و با شتابی داشته باشند و این شهر نیز برای حل مشکل کمربندی و تامین نیازهای اساسی خود نیازمند مساعدت دولت است.

کمربندی رامسر، کامل نیست

رامسر را عروس شهرهای ایران می‌نامند اما این شهر نیز با توجه به حضور گردشگران بی‌شمار دارای کمربندی کاملی نیست و چند مسیر داخل شهر را به عنوان کمربندی آماده کرده‌اند در حالی که عبور وسائط نقلیه سنگین از مرکز شهرها ممنوع است.

در طول سال، تمامی خودروها از مرکز شهر رامسر و بیشتر شهرهای بدون کمربندی در غرب مازندران عبور می‌کنند و این معضل برای خودروهای عبوری و عابران سطح شهرها مخاطرات بی‌شماری ایجاد می‌کند که تعداد عابران و راکبان خودروهای سبک و موتورسیکلت که فوت شده‌اند، کم نیستند.

رامسر نیز تاکنون صاحب پارکینگ طبقاتی نشده و دارای پارکینگ روباز است اما شرایط این شهر نسبت به برخی شهرها بهتر است و به دلیل بین‌المللی شدن فرودگاه این شهر در آینده نزدیک،باید قبل از این رویداد، ابتدا برای مشکلات ترافیکی رامسر به صورت ریشه‌ای چاره‌جویی کرد.

ضرورت استفاده از کارشناسان مشاور

به گزارش فارس، غرب مازندران با برخورداری از ویژگی‌های منحصربه‌فردی همچون تنوع اقلیمی، گویش و قومیت‌های خاص، نظر بسیاری از گردشگران را به خود جلب کرده است و نمی‌توان از آنها خواست که به این منطقه نیایند، اما باتوجه به فرصت‌های بی‌شمار برای ایجاد درآمدهای پایدار در حوزه گردشگری، مسئولان می‌توانند برای حل مشکلات موجود با کار تخصصی و کارشناسی شده و جلب مشارکت بخش خصوصی، از طریق حمایت تسهیلاتی و اعطای مشوق‌ها، در راستای تامین بسیاری از زیرساخت‌ها، کمک کنند.

برای پایان بخشیدن به مشکلاتی که تنها در این مجال به بخش کوچکی از آنها اشاره شد، از مسئولان و مدیران و برنامه‌ریزان درخواست می‌شود به جای برگزاری جلسات بدون خروجی، از کارشناسان مشاور کمک گرفته و با شتاب هر چه بیشتر این مسائل و مشکلات را برطرف کنند.