جمعه 13 مرداد 1396-10:33 کد خبر:44204
خبرگزاری فارس گزارش می‌دهد:
بیابان‌های رنگ‌باخته‌ای که ارثِ وارثان زمین می‌شود
جنگل‌های سرسبز همیشه نقطه‌ای برای بهتر نفس کشیدن زمین است، منبعی که گاه با بی‌توجهی و غفلت از آن، مسیر نابودیش هموار می‌شود.
خزرخبر: جنگل‌ها بر روی کره زمین، مرکزی هستند برای بهتر نفس کشیدن ما، مرکزی که ثقل تنفس برای این کره خاکی است.
مکانی که گونه‌های گیاهی و جانوری متعددی را در خود جای داده‌است و زیبایی‌هایش آرامی می‌شود بر دل و جان.
با وجود این غنیمت بی‌نظیر بایستی در حفظ آن کوشید و مانعی شد برای آسیب‌رسانی به آن.
جنگل‌های مازندران نیز به دلیل ویژگی‌های خاص خود، مورد توجه بسیاری از مردم قرار دارد و هر ساله گردشگران فراوانی را مجذوب طبیعت کم‌نظیر خود می‌کند.
منبعی که گاه به دلیل وجود زباله‌ها، تغییر کاربری جنگل‌ها و ساخت و سازهای بی‌رویه، هجوم گردشگران بدون توجه به احساس مسوولیت در قبال حفاظت از آن، غارت چوب درختان و ... در معرض ویرانی قرار می‌گیرد و از وسعت آن کاسته می‌شود.
منبعی که به دلیل وجود دام‌های ثابت در دل آن روند آسیبش سرعت می‌یابد و نابودیش را تسهیل می‌کند،علاوه بر آن، طبق آمار رسمی تنها در جنگل‌های مازندران 40 نقطه دفن زباله وجود دارد که نقطه‌ای تیره بر دل این طبیعت بکر خواهد بود.
عدم امحا صحیح زباله و عدم تفکیک آن مشکلات زیست‌محیطی فراوانی را به وجود می‌آورد و مسیر نابودی طبیعت را هموار می‌کند.
در جنگل بابل نیز به دلیل عدم فعالیت کارخانه کمپوست، زباله‌ها بدون تفکیک صحیح دفن می‌شود و به طبیعت جنگلی منطقه آسیب وارد می‌کند.
وجود شرکت‌های بهره‌بردار نیز معضلی دیگر است، شرکت‌هایی که به جای استفاده از چوب‌های تولیدی خود، به جنگل‌ها وابسته شده‌اند و از چوب درختان آن بهره‌برداری می‌کنند.
حضور دام‌ها در جنگل موجب می‌شود که در محل رفت‌وآمد دام، گیاهی نروید که مانع نفوذ آب در زمین خواهد شد و جاری شدن سیل را به همراه خواهد داشت.
علاوه بر آن طرح تنفس جنگل و تعطیلی بهره‌برداری از جنگل توسط دولت بدون پشتوانه کارشناسی نیز تدبیری نادرست است و بیکاری افراد زیادی را با خود به دنبال دارد.
اقدامی که به جای اتخاذ تصمیمات صحیح در خصوص بهره‌وری از جنگل، صورت مساله را از بین می‌برد.
مراتع و جنگل‌ها علاوه بر تامین نیازهای انسانی، عاملی مهم برای حیات بر روی کره زمین هستند، نقش اساسی آن‌ها در تولید سفره‌های زیرزمینی را نیز نمی‌توان انکار کرد.
از طرفی درختان جنگلی مانع فرسایش خاک می‌شوند و با تولید اکسیژن مورد نیاز، از آلایندگی هوا می‌کاهند.
برای استفاده درست از این منابع بایستی از حضور افراد در برخی از مناطق جنگلی جلوگیری کرد و با تعیین مکان‌های مشخصی مانعی شد برای حضور گردشگران در مناطق حفاظت شده تا سلامتی این محیط سرسبز را تضمین کرد.
زیرا دخالت انسان و به آتش‌کشیدن طبیعت موجب ضعف خاک می‌شود و این سستی نابودی پوشش گیاهی را به همراه خواهد داشت.
از طرفی فرهنگ استفاده از محیط طبیعی بایستی بیشتر ترویج شود و آگاهی مردم در خصوص حفظ جنگل‌ها افزایش یابد تا زباله‌ای در جنگل و رودخانه رها نشود.
ساخت‌و‌سازهای بی‌رویه نیز باید متوقف شود تا شاهد از بین رفتن پوشش گیاهی و تبدیل کاربری جنگل‌ها نباشیم.
ساختمان‌هایی که به جای درختان سر به فلک کشیده، قامت راست کرده‌اند و قدرت سیمانی خود را به رخ طبیعت می‌کشند.
تنها کمی آگاهی‌رسانی و تدبیر نیاز است تا فرهنگ استفاده از موهبت‌های الهی در بین مردم نهادینه شود و نسل آینده نیز وارث سرزمینی زمرد رنگ باشند نه بیابانی بی‌آب و علف.