خزرخبر:روايت پر تکرار داشته ها و نداشته هاى استانی همچون مازندران به قسمت و فصل خلاصه نمى شود و دامنــه اى بى انتها دارد روايتى كه  ترازوى نداشــته هايش هميشـه بر داشـته هايش سنگينى مى كند .

در روزهای گذشته شاهد روی دادن اخبار مختلفی از مناطق آزاد کشور بودیم، لایحه ایجاد هفت منطقه آزاد به همراه  12 منطقه ویژه اقتصادی جدید در مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد  و در بین این اسامی نامی از  مازندران  به چشم نخورد ؛علی رغم اینکه این استان بازمانده از توجه شرایط و شاخص های این امر را دارا  است.

این تنها پایان اخبار مربوط به مناطق آزاد نبود و با تصویب هیات وزیران محدوده منطقه آزاد انزلی افزایش یافت و بر اساس این  تصویب نامه هیات وزیران و با پیشنهاد دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد محدوده چند منطقه آزاد از جمله منطقه آزاد انزلی اصلاح شد.

بازهم ماجرا به اینجا ختم نشد و در بین اسامی مناطق آزاد پیشنهادی دولت در لایحه ارائه داده شده نام اینچه برون به عنوان بندر خشک در استان گلستان موجود است و این پایان ماجرا و ریختن آب پاکی روی دست مازندرانی هاست.

هر چند در روزهای ساکت و سرشار از معنویت ماه مبارک رمضان این اخبار در رسانه های استانی انعکاسی نداشت و ما تنها رسانه ای دراستان بودیم که به این نکته توجه کردیم اما نمایندگان مجلس و مسئولان مازندرانی هم در این زمینه اظهار نظری نکرده و سکوت معنا داری را اعمال کرده اند .

در میان این همه واکنش نشان ندادن ها ؛تنها نماینده مازندران که با نگاه تیز بین و شم سیاستمدارانه خود در این زمینه اظهار نظر کرد علی اصغر یوسف نژاد نماینده مردم ساری و میاندرود بود که این عقب ماندگی را حاصل کارشکنی برخی نمایندگان دانست و از این موضوع ابراز تاسف کرد و آن را ضرری برای کل استان خواند.

موضع گیری یوسف نژاد در خصوص مناطق آزاد درحالی اعلام می شود که  خبر اعلام وصول لایحه دولت در خصوص مناطق آزاد جدید در لابه لای اخبار ماه رمضان گم شده بود و کسی بدان توجه نشان نمی داد.

و این روزهاست که  بیش از هر زمان دیگری ناکارآمدی مسئولان مازندرانی و نبود نظری واحد برای توسعه استان به چشم می آید و سوال پر ابهامی باقی می ماند که « دلیل این عقب ماندگی مازندران چیست؟»

سر نخ عقب ماندگی های این استان را از هر طرف بگیرید از سواحل دریای خزر ،تالاب ها ، نقاط گردشگری و جنگل ها و بسیاری جاهای دیگر سر در می آورد و از کسالت بهاری مسئولانی که در روزمرگی غرق شده اند؛ خبر می دهد.

علل این عقب ماندگی را می توان در اجرایی نشدن طرحهای توسعه ای ،نبود اتفاق نظر در برنامه ها ،وجود اختلافات دست و پاگیر سیاسی  ،نداشتن بلوغ سیاسی ،نبود سرمایه ،آمار بالای بیکاری، موانع فرهنگی و داشتن آرزوهای کوچک نام برد.

علاوه بر این موارد  نگاه معیشتی و روزمره  به برنامه ها و نداشتن دید منفعتی  و بلند مدت به طرح های موجود  نیز از دیگر عوامل عدم پیشرفت قابل توجه  در این استان است .

ايــن روزهـا زندگى كـردن در واقعيــات موجود جامعه نكته اى اســت كه شــايد در ذهن خیلی از مسئولان مازندرانی رشــد نمى كند.

مازنــدران  استانی است ؛ كــه  به لحاظ  زمین های قابل کشت و وجود زیر ساخت های  بالقوه اقتصادی  و گردشگری ،شرایط تاریخی و بومی  به همراه تراکم جمعیتی از  امتیازات قابل توجهی سرشار است ؛ اما همواره  مهجور مانده  و با  برخورداری از نعمات خدادادی  که سودآوری بسیاری در آن نهفته است از قلم می افتد  و در حد اســتانى با خدمــات دهى صــرف  باقى  می ماند.

راه دوری نرویم کافی است به روند پیشرفت استانهای مجاور نگاهی بیاندازیم تا به سنگینی خواب مسئولان مازندرانی پی ببریم.