پنجشنبه 3 فروردين 1396-10:31 کد خبر:41353
خبرگزاری فارس گزارش میدهد:
جنگلهای شمال یا سیاهچاه زباله؟!؟
حضور در طبیعت آرامش خاصی به انسان هدیه میکند، اما تصور اینکه این فضای سرسبز و زیبا با رهاسازی زباله نازیبا شده است، حتی به ذهن واقعاً تأسفبار است.
خزرخبر: استان مازندران با داشتن بخش عظیمی از جنگل و طبیعت همه ساله پذیرای گردشگران و مسافران بسیاری است البته فرقی ندارد این تعطیلات حتی برای یک روز باشد.
جنگلهای زیبا و سرسبز نقش مهمی در سالمسازی هوای مازندران دارند و همچنین فضای زیبایی را در مناطق مختلف استان ایجاد کرده است که چشم هر بینندهای را به خود جلب میکند.
به طورکلی میتوان گفت استان مازندران کالبد و جنگلهای استان قلب آن است و باید برای مراقبت و سالمسازی هرچه بیشتر آن کوشاباشیم ولی میبینیم متأسفانه جنگلهای استان تقریباً در بیشتر نقاط تبدیل به سیاهچاله ای از زباله شده و زمان از بین رفتن زیبایی این جنگل ها بسیار نزدیک است.
به صراحت میتوان گفت دیگر زمان آن فرارسیده است که برای حفاظت از این طلای سبز همه افراد وارد عمل شده و مانع از آسیب رساندن به پیکره آن شویم؛ چرا که به مرور زمان از زیبایی جنگلها کاسته شده و بر آلودگی هوا اضافه میشود.
*حواسمان به طبیعت باشد
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران ، اظهار کرد: بحث حفظ محیط زیست یک مسئولیت اجتماعی است که در حقیقت همه افراد در مقابل آن مسئول هستند.
حسینعلی ابراهیمی کارنامی با بیان اینکه نباید فکر کنیم که تنها شهرداری، دهیاری و بخشداری در این زمینه مسئول هستند، اضافه کرد: در حوزه حفاظت محیط زیست اگر همه افرادی که از آن استفاده میکنند از مسئولیت خود چشمپوشی کنند قطعاً محیط زیست تخریب شده و موجبات آلودگی آن فراهم میشود.
وی بیان کرد: باید بدانیم به عنوان کار انسانی اگر زبالهای را از خودرو پرت کرده و یا کنار خیابان و طبیعت رها میکنیم فارغ از هرنوع قومیت و گرایش موجبات خم شدن پاکبانان را فراهم میکنیم.
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران تصریح کرد: خداوند طبیعت را خلق کرد و طبیعت نیز آنچه درون خود دارد در طبق اخلاص برای ما قرار میدهد در مقابل هیچ توقعی ندارد تنهامیخواهدحرمت آن را حفظ کنیم و با نریختن زباله، نشکستن شاخه درخت و لگدمال نکردن سبزهها آن را حفظ کنیم.
ابراهیمی کارنامی یادآور شد: اگر ما مهمان مجموعهای به نام طبیعت هستیم باید حرمت آن را نگه نداریم و در حقیقت توجه نکردن به آن نشانه بیتوجهی به شخصیت درونی خود ما است؛ چرا که با این کار داریم به مردم و طبیعت که میزبان ما است بیحرمتی میکنیم.
وی ادامه داد: باید حواسمان به طبیعت باشد چرا که بیتوجهی به این مهم تبعات نامطلوبی در جامعه به همراه دارد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با اشاره به اینکه برخی از زبالهها چند صد سال طول میکشد تا در طبیعت تجزیه شوند، افزود: این زبالهها موجب آلودگی آبهای سطحی و زیرزمینی میشوند.
ابراهیمی اضافه کرد: همچنین حیواناتی که در طبیعت هستند برای تغذیه خود به دنبال غذا هستند، انسانها با رهاسازی زباله رژیم غذایی آنان را نیز تغییر میدهند و موجب میشوند به سمت غذاهایی روی آورند که غذای واقعی آنان نیست و با با رهاسازی پلاستیک، شیشه و فلز موجب میشوند اعضای بدن حیوانات دچار آسیب شده و ذره ذره جان دهند.
وی اظهار کرد: باید از افراد پرسید انسانی که خود را اشرف مخلوقات میداند چگونه راضی میشود جان انسان دیگری را بگیرد و با زشتترین حالت آن هم رهاسازی زباله در طبیعت مضرات و آسیبهای بسیاری را به وجود آورد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران تصریح کرد: وقتی وارد طبیعت میشویم به عنوان مسئولیت اجتماعی باید زبالههای خود را جمعآوری کرده و در کیسههای مخصوص و نزدیکترین سطلهای زباله رهاسازی کنیم تا توسط شهرداریها و دهیاریها در محل مناسبی حمل و دپو شود.
ابراهیمی با تأکید بر اینکه افراد از شکستن شاخههای درختان و روشن کردن آتش در طبیعت خودداری کنند، خاطرنشان کرد: در صورت ضرورت سرشاخههای خشک درختان استفاده شده حتماً از خاموش شدن آن اطمینان حاصل کنیم تا خدای ناکرده باد به ساقه درختان نفوذ کرده و طبیعت از بین ببرد؛ چرا که عذاب وجدان انسان را خواهد کشت.
وی با تقدیر از مردم و تمامی تشکلهای مردم نهاد برای فرهنگسازی، یادآور شد:باید به نقطهای برسیم که افراد از رهاسازی زباله در طبیعت خودداری کنند چرا که امکان برخورد در تمامی مناطق وجود ندارد و همه افراد در پاکیزگی و نظافت طبیعت بکوشند.
براساس این گزارش، حضور در طبیعت حتی برای لحظهای موجب طروات روح میبخشد و آرامش خاصی به انسان هدیه میکند اما تصور اینکه انسان به جای استفاده از این فضای سرسبز و زیبا با رهاسازی زباله چهره آن را مخدوش کند حتی به ذهن واقعاً تأسفبار است.
متأسفانه با وجود فرهنگسازی لازم و اینکه همه افراد جامعه رهاسازی زباله را در طبیعت کار درستی قلمداد نمیکنند باز هم شاهد آن هستیم و نتیجه اینکه روز به روز از طبیعت سرسبز دور شده و روزی میشود که طبیعت ما دیگر زیبایی گذشته خود را ندارد؛ البته آن روز دیر نیست.