به گزارش خزرخبر، صنايع چوب و کاغذ مازندران که یکی از کارخانجات مادر در استان محسوب می‌شود و نقش بالایی در ایجاد اشتغال و ارز آوری دارد، این روزها ناخوش احوال است.

صنایع چوب و کاغذ مازندران كه حدود 15000 نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم از آن امرار معاش ميكنند، امروز حتی در پرداخت معوقات خود نیز با مشکل مواجه شده است وهيچ گونه حمايتي از آن نميشود تا جاييكه به سبب شرايط نابسامان در هفته‌های گذشته به علت عدم پرداخت بدهي معوقه خود به اداره کل گاز، اقدام به قطع گاز این واحد صنعتی کرده اند که یک فاجعه برای صنعت استان است.

براساس این گزارش، صنايع چوب و کاغذ مازندران که روزی نماد توسعه و پیشرفت رونق تجاری استان بود و هر مازندرانی به آن افتخار می‌کرد و آوازه آن اعتبار استان مازندران بود، از سوی به عنوان قطب صنعت کاغذ سازی اکنون به علت عدم حمایت مناسب و کافی در وضعیت نامناسبی گرفتار شده است و باید هرچه سریعتر فکری به حال آن اندیشیده شود چرا که عدم رسیدگی به موقع به آن ضربه‌های جبران ناپذیری بر پیکره اقتصاد استان وارد خواهد کرد و قطعا پيامد هاي منفي اجتماعي نيز در پي خواهد داشت.

استان مازندران تجربه تلخ صنعت نساجی قائم شهر را سالهاست به دنبال خود می‌کشد، نساجی مازندران که روزی مایه فخر و مباهات استان مازندران بود و قطب صنعت کشور محسوب می‌شد به طوری که شهر بزرگی مانند قائم شهر از برکت حضور این صنعت رشد یافت و جمعیت مهاجر از سراسر کشور جذب کرد و پویایی و رونق اقتصادی بالایی داشت، بر اثر سوء تدبیر و عدم حمایت لازم در زمانی که نیاز بود به آن رسیدگی شود دچار آنچنان بحرانی شد که هنوز نتوانسته‌اند آن را مدیریت کنند و از آن خلاصی یابند.

چه بسیار سرپرستان خانواده‌هایی که بر اثر تعطیلی نساجی بیکار شدند و چه آسیب‌های اجتماعی که در پی این فاجعه در این شهر رخ داد که و پس از سال‌ها هنوز مسئولان نتوانستند آن را مهار کنند،چه بسا اگر در زمان مناسب تمهیدی برای آن اندیشیده می‌شد امروز شاهد اینچنین زمین خوردن یکی از قطب‌های صنعت استان نبودیم.

در حال حاضر صنایع چوب و کاغذ مازندران در یک شیب نزولی قرار گرفته است،هرچند که به مرز ورشکستی نرسیده اما آژیر خطر بلندتر از همیشه به صدا درآمده است تا متولیان امر را از خواب اصحاب كهف گونه بیدار کند،امروز اگر به وضعیت صنعت چوب و کاغذ استان رسیدگی نشود، نتیجه آن تنها پشیمانی است که به بار خواهد آمد.

اگر امروز توجه جدی و نگاه ویژه‌ای به این مقوله نشود چه بسا صنايع چوب و کاغذ مازندران به وضعیتی اسفناک ‌تر از صنعت نساجی تبدیل شود،صنایع چوب و کاغذ که به عنوان شناسنامه صنعت استان امروز نقش بی‌بدیلی در گردش مالی استان دارد و محصولاتش از نیازهای اولیه کشور است و در راستای افزایش تولید ملی و اقتصاد مقاومتی حرفی برای گفتن دارد، نیاز به توجه همه جانبه دستگاه‌ها دارد چرا که ممکن است فردا دیر باشد.

توجه به این نکته که چرا صنایع چوب و کاغذ که از صنایع مادر استان است به این حال و روز افتاده است بسیار مهم است،کجای کار می‌لنگد؟آیا نیروی کار ماهر و با انگيزه نداریم؟ آیا بازار دیگر نیازی به این محصولات ندارد؟

با نگاهی کلی درمیابیم در هیچ کدام از موارد بالا مشکلي نداریم،مازندران دارای نیروهای تحصیل کرده و ماهر و آماده به کار است و از طرفی محصولات صنایع چوب و کاغذ از ملزومات اساسی کشور است و تولید مناسب و کیفیت بالای محصولات تولیدی نه تنها باعث کاهش واردات، اقتدار ملی و تقویت اقتصاد داخلی می‌شود،بلكه مشكلات صنايع چوب و كاغذ را بايد در عدم حمايت مالي جهت افزايش بهره وري و لگدمال كردن اين قهرمان زمين خورده صنعت با طرح هاي غير كارشناسي جنگل و واردات بي رويه و بي قاعده دانست.

از سویی در طول سالیان تحریم با وجود مشکلات عدیده توانسته در ظرفیت بالا تولید داشته داشته باشد،امروز نیازمند ارتقاء و بازسازی می باشد،بنابراین باید کارگروه ویژه‌ای برای بررسی مشکلات پیش‌روی این شرکت تشکیل شود و با بررسی تمامی جوانب، راه حل هایی برای کمک ویژه و فوری به این شرکت انجام شود چرا که آسیب‌هایی که از کمرنگ شدن شرکت چوب و کاغذ برای استان بوجود می‌آید تنها در موارد اشتغال نیست و ممکن است عواقب بد و حتی جبران ناپذیری داشته باشد.

شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران که در سال 94 مفتخر به دریافت لوح صنعت سبز از طرف سازمان ملل متحد (UNIDO) به خاطر داشتن شاخص‌های زیست محیطی شده است و این لوح ارزشمند در حضور نماینده سازمان ملل، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشور و وزیر نفت اهدا شده است.

شرکتی که با سخت ترین شرایط تحریم توانسته در تولید محصول استراتیژیک کشور (کاغذ) موفق عمل نماید و با حفظ اشتغال بیش از 2000 نفر مستقیم و طرحهای توسعه ای حتی در حوزه های آموزشی و گردشگری سهم بسزایی در تولید ناخالص شهر ساری و استان داشته باشد،اکنون در آتشی می‌سوزد که اگر راه حلی فوری و قطعی برای آن اندیشیده نشود ممکن است تبدیل به یک بحران برای اقتصاد استان بشود.

تدبير مقام معظم رهبري، در نامگذاري امسال به نام اقتصاد مقاومتي اقدام وعمل، بي شک بايد سرلوحه برنامه ريزي هاي کلان در سال 96 قرار گيرد،

يکي از ارکان اصلي اقتصاد مقاومتي نيز همانطور که در بيانات رهبر فرزانه انقلاب در تبيين اين شعار پيداست "احيا و به حرکت در آوردن توليد ملي" است و اولين قدم در اين راه رفع موانع و مشکلات پيش روي توليد است،بي شک اين نگراني و تاکيدات رهبري فرزانه انقلاب ، حکايت از شرايط بحراني قريب به اتفاق صنايع کشور و لزوم اتخاذ

تدابیر جدی برای حمايت ازصنايع و صدهاهزارکارگرشاغل درآنها دارد واين مهم نيازمند آن است که اقتصاد مقاومتي ازسوی مسئولان استان از حرف به عمل تبديل شود و دولت بجاي حمايت از توليد کنندگان خارجي با تخصيص امکانات و كاهش تعرفه وارد کنندگان گامي در جهت احترام به توليد کنندگان داخلي بردارد.

اساسا اگر از اين سوال که چرا با داشتن چهار کارخانه توليدي که قابليت ارتقا و تامين همه نياز هاي کشور و حتي صادرات را دارند همچنان واردات در اولويت قرار دارد بگذريم ، اين سوال مطرح است که در دولتي با شعار اقتصاد مقاومتي چرا در شرايطي که توليد کنندگان مستعدي همچون صنايع چوب و كاغذ مازندران با شرايط بحراني دست و پنجه نرم ميکنند به جاي حمايت مالي و سيستمي از توليد، وارد کنندگان از ارز مبادله اي پرداخت تعرفه متناسب بهره ميبرند و توليد کنندگان با پرداخت عوارض و ماليات غير منطقي در عين مشكلات ديگر توان رقابت را از دست بدهد.

سهامدارن شرکت،مجمع نمایندگان استان مازندران، استانداری مازندران، سازمان‌ها و ادارات مربوطه و مسئولین مرکز استان باید دست به دست هم بدهند و با نگاه ویژه‌ای در مقطع کنونی به شرکت چوب و کاغذ بنگرند.

شرکت چوب و کاغذ تنها یک واحد صنعتی نیست،صنعت چوب و کاغذ اکنون آبروی مازندران است،نماد تلفیق درست صنعت و طبیعت استان است،مازندرانی که همواره از عقب افتادگی صنعتی رنج می‌برد اکنون مهم‌ترین صنعتش در خطر است.

اگر صنايع چوب و کاغذ مازندران زمین بخورد و آسیب ببیند و به سرنوشت نساجی ها دچار شود، نشان از ضعف کل استان و مدیریت تمام مسئولان استانی است و دیگر هیچ صنعت بزرگی در مازندران پای نخواهد گرفت و هیچ سرمایه‌گذاری قابل توجهی در بخش صنعت استان مازندران انجام نخواهد شد چرا که در صنعتی که مختص این خطه و این استان است شکست خوردیم و نتوانستیم موفق باشیم.

معضلی که اکنون برای این واحد صنعتی بوجود آمده است تنها مربوط به یک شهر و شهرستان نیست بلکه کل استان و حتي صنعت سلولزي درگیر آن است و باید هر دوازده نماینده محترم مازندران پای کار بیایند و چاره‌ای بیندیشند.

باید استانداری مازندران و سازمان صنعت، معدن و تجارت استان و مسولین سازمانهای متولی اشتغال و مسئولین مرکز استان با حساسیت ویژه ای به این موضوع بنگرند و حتی از دولت و وزارتخانه ها و سهامداران برای رفع این مشکل کمک بطلبند،امروز صنعت چوب و کاغذ مازندران آبروی مازندران است،نگذاریم آبروی استان برود.