به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از وارش، تلاش های علی محمد شاعری و علی اصغر یوسف نژاد برای متقاعد کردن مسئولان ارشد دولتی در مورد اولویت بندر امیرآباد برای معرفی به عنوان منطقه آزاد با توجه به فراهم بودن زیرساخت ها در حال نتیجه دادن بود که ناگهان نامه ای از طرف مجمع نمایندگان به معاون اول رئیس جمهور و ترکان رئیس مناطق آزاد ارسال شد که در آن از سه نقطه در مازندران برای تشکیل منطقه آزاد نام برده شد.

این نامه که با انتشار تصاویر آن مشخص شد که دارای ابهاماتی از لحاظ هماهنگی و همکاری در میان نمایندگان بوده است نخستین نشانه های گسست در میان نمایندگان مازندرانی در دور تازه را با خود به همراه داشت.

افزودن نام "آمل" با خودکار به این نامه و عدم وجود امضاء شاعری در این درخواست نشان می داد که برخلاف اظهارات نمایندگان آنچنان هم روحیه اتحاد در میان منتخبان مردم مازندران حکم فرما نیست و ممکن است با کوچکترین مسئله ای دوباره همه چیز برگردد سرجای اولش.

اینکه چرا مازندرانی ها پس از گذشت چندین سال هنوز نتوانستند بر سر منطقه آزاد به توافق برسند خود نشان دهنده عمق فاجعه است و نشان می دهد مازندران برای رسیدن به نقطه آرمانی خیلی عقب مانده و با موانع بسیاری مواجه است.

آنگونه که از دیگر نمایندگان هم شنیده شده است دولت به خاطر حفظ شرایط رای آوری خود در مازندران خیلی دست به عصا راه می رود و مصر است تا برای معرفی منطقه آزاد اجماع نمایندگان را داشته باشد والا از نظر کارشناسی و از لحاظ زیرساخت های منطقه آزاد کاملا مشخص است که کدام نقطه در اولویت اعلام برای منطقه آزاد قرار دارد.

 به دلیل ضعف شدید دولت در خدمت رسانی به مردم ، دولت مردان تلاش می کنند تا این ضعف را با اعلام منطقه آزاد پوشش دهند، کاری که باید سالها پیش انجام می شد منتها به دلایل سیاسی همواره به تاخیر افتاده است.

اظهارات علی محمد شاعری در مورد منطقه آزاد نشان می دهد که ممکن است دولت از اعلام منطقه آزاد برای مازندران منصرف شود اما این نکته برای دولت در حکم شمشیر دو لبه است چرا که در صورت عدم اعلام هم نارضایتی بیشتری ایجاد می شود و همانگونه که گفته شد به دلیل ضعف خدمت رسانی به مازندران به ویژه تداوم رکود اقتصادی، قطعا نیاز به یک شوک بزرگ وجود دارد تا مردم مازندران برای استمرار دولت روحانی مجاب شوند.

حداقل با اعلام منطقه آزاد، حال در هر نقطه ای در مازندران بخشی از جمعیت راضی خواهند شد و این خود تضمینی برای رای دادنشان به روحانی در دور بعد خواهد بود اما با مسکوت گذاشتن این طرح قطعا روحانی با ریزش شدید رای در مازندران مواجه می شود.

نکته بعدی که شاعری روی آن دست گذاشته است بحث انتقال آب خزر به سمنان است که به شدت مخالف چنین مسئله ای است و اجرایی شدن آن را "تحقیر مردم مازندران" قلمداد کرده است.

در واقع باید اعتراف کرد که شاعری درست می گوید، انتقال آب خزر به سمنان در شرایطی که با پسروی آب دریاچه خزر و خشک شدن تالاب های وابسته به دریا از جمله تالاب میانکاله مواجه هستیم معنایی جز تحقیر مردم و قدرت نمایی دولت ندارد که این  امر هم در صورت اجرایی شدن می تواند به ریزش چند باره رای روحانی در شمال کشور و به ویژه در مازندران منجر شود.

در شرایط حاضر عدم همبستگی در میان نمایندگان مازندران و تحقیر مردم به واسطه اصرار بر انتقال آب خزر به سمنان توسط دولت عمده ترین چالش های پیش روی روحانی است که تداوم دولتش را در شمال و مازندران با اما و اگر مواجه کرده است.