به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از ایرنا،شهرستان 520 هزار نفری بابل در استان مازندران دارای حدود 600 روستا است که از این تعداد 481 روستا قابلیت آبرسانی دارند و بقیه روستاها خالی از سکنه و صعب العبور است.

این درحالی است که استان مازندران از استان های پرباران کشور بوده و سالانه به طور متوسط 730 میلیمتر بارندگی دارد .

از تعداد 481 روستای دارای قابلیت آبرسانی در بابل، 331 روستا لوله کشی شده و دارای زیرساخت آبرسانی است و از اب شرب سالم بهره مند هستند ولی بقیه فاقد لوله کشی برای تامین این مایه حیاتی می باشند.

برخی از روستائیان که با مشکل تامین آب سالم و بهداشتی مواجه می باشند می گویند هنوز به روش سنتی استفاده از چاه ، چشمه و رودخانه آب مورد نیاز خود، خانواده و دام شان را تامین می کنند که هر لحظه احتمال شیوع انواع بیماریها است.

به گفته روستائیان نبود آب شرب سالم باعث شده در سالهای اخیر بخشی از جمعیت روستایی برای دریافت خدمات بهتر به شهرها مهاجرت کنند و این مساله باعث خالی شدن هر چه بیشتر روستاها می شود.

به گفته این روستائیان ، جوانان روستایی کمتر تحمل وضعیت کم آبی و نبود خدمات اولیه را دارند و لذا در اولین فرصت روستا را رها کرده و به شهر می روند و این مساله باعث شده تا روستاها تنها محلی برای پیرمردها شده و عملا تولید کشاورزی نیز بعد از مدتی در این روستاها کاهش یابد.

'علی ' از اهالی روستای میرودپشت بخش مرکزی بابل بیان کرد: روستای میرودپشت که فاصله زیادی با شهر ندارد متاسفانه فاقد لوله کشی آب شرب سالم است و این امر بسیاری از خانواده های روستای میرودپشت را نگران کرده است.

وی ادامه داد: متاسفانه در روستاها فاضلاب های خانگی بسیار افزایش یافته است و همچنین استانداردها هم رعایت نمی شود و فاضلاب های خانگی به سفره های زیرزمینی نفوذ کرده و همان آب ها را اهالی مصرف می کنند.

'علی اکبر- ع' از اهالی روستای درازکش از توابع بخش بندپی شرقی بابل نیز گفت: برخی از اهالی این روستا برای تصفیه آب شرب از نمک های سنگی استفاده می کنند و هر از چند گاهی با انداختن تکه ای از نمک های سنگی در داخل آب چاه احساس می کنند که آب تصفیه می شود یا برخی دیگربا ریختن کلر داخل چاه سعی می کنند آب را ضد عفونی کنند.

'فاطمه- س' از بندپی غربی بابل نیز بیان کرد: برای اینکه اطمینان حاصل شود که آب چاه مصرفی مان آلوده نیست،آب چاه را هر شش ماه یکبار به طور کامل تخلیه کرده وداخلش را تمیز می کنیم که این امر با توجه به کاهش آب های سفره های زیرزمینی به ذخیره آبی نیز ضرر وارد می کند.

مدیر امور آبفار شهرستان بابل گفت: اهالی 149 روستا در بابل از آب شرب بدلیل نبود لوله کشی بهره مند نیستند که از این تعداد 140 روستا با شش هزار و 282 خانوار دارای 21هزار و 201 نفر جمعیت هستند که نه تنها هیچ شبکه آبرسانی ندارند بلکه به علت کمبود اعتبارات طرح مطالعاتی آن نیز آغاز نشده است.

رجب جعفر زاده بیان کرد: 9 روستا معادل سه هزار و 305 نفر جمعیت و یک هزار و هفت خانوار فرسودگی شبکه ابرسانی آنها به حدی زیاد است که عملا از کار افتاده است و این روستاها نیز از اب شرب برخوردار نیستند که روستای چاری در دهستان گنج افروز بابل نمونه آن است.

وی افزود: برای راه اندازی و اجرای شبکه های آب شرب روستایی این 149 روستای بابل نیازمند 510 میلیاردریال اعتبار است که همه شش بخش شهرستان بابل را شامل می شود.

وی اظهارداشت: 220 روستا در شهرستان بابل معادل 155 هزار و 317 نفر جمعیت با 45 هزار و 843 خانوار از جمله روستاهایی هستند که مشکلی در رابطه با آب شرب آنان وجود ندارد.

وی افزود: 112 روستا با جمعیت برابر با 16 هزار و 395 خانوار شبکه و تاسیسات آبرسانی آنها 20 تا 30 درصد فرسوده می باشد و این هدر رفت و فرسودگی لوله های آب زمینه قطعی آب را در این روستاها فراهم کرده است.

جعفر زاده بیان کرد: برای رفع فرسودگی لوله های آبرسانی روستاها در بابل نیازمند 18 میلیارد ریال اعتبار هستیم.

به گفته کارشناسان روستایی نبود زیر ساختارها اولیه برای زندگی باعث شده تا در دهه های اخیر اقتصاد روستاهای مازندران به سمت ناپایداری حرکت کرده است که آثار این امر به‌سرعت به گسترش شهرهای کوچک و کلان‌شهرها و خالی شدن روستاها در حال تبدیل است.

این کارشناسان می گویند نبود یا کمبود زیر ساخت های زندگی چون اب ، جاده اسفالته ، برق ، افزایش شکاف درآمدی بین شهر و روستا، افزایش قیمت نهاده های کشاورزی، وجود ناامنی غذایی در روستاها ، اقتصادی نبودن فعالیت‌های کشاورزی، افزایش بدهکاری کشاورزان به بانک‌ها، و ... روستاهای مازندران را هر چه بیشتر فرسوده و میزان ماندگاری ساکنان ان را کاهش می دهد.