به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از بلاغ، سال 89 که میاندورود تبدیل به شهرستان شد، چند اداره مانند مخابرات، ثبت احوال و گاز در میاندورود فعال بود و بعد از این سال ادارات یکی پس از دیگری مجبور به حضور در شهرستان تازه تاسیس شدند اما امروز بعد از گذشت هشت سال حضور بسیاری از ادارات کمرنگ است.

اداراتی که به صورت نمایندگی حضور دارند را می‌توان اداره فرهنگ و ارشاد، مخابرات و سازمان تبلیغات اشاره کرد و اداراتی نظیر راه و شهرسازی و امور آب در میاندورود حضور ندارند.

ادارات بعد از حضور در میاندورود سعی در تهیه مکانی دائمی برای خود کردند اما در این میان بعضی از آنها هنوز نتوانستند مکان مستقل تهیه کنند و در خانه های استیجاری حضور دارند مانند بهداشت و درمان، اوقاف، کار، تعاون و رفاه اجتماعی، صنعت معدن و تجارت، ثبت اسناد که به آنها ادارات خانه نشین گفته می‌شود.

یکی از فواید مستقل شدن میاندورود برای ساری را می‌توان کاهش رفت و آمد مردم به این شهر در نتیجه کاهش ترافیک به‌دلیل وجود ادارات در میاندورود دانست اما با این روند موجود که برخی از آنان علاوه بر فضای مناسب اداری، حتی از کادر اداری مطابق با چارت سازمانی و گاهی تنخواه مالی برای گذران امورات خود محروم مانده‌اند، چطور می‌توان انتطار اثربخشی از آنان داشت؟

بعد از گذشت نزدیک به 10 سال از تاسیس شهرستان میاندورود و قول‌های مسئولان در این چندساله برای ورود ادارات در شهرستان و انتقاد از نمایندگی بودن بعضی از آنها، امروز باز شاهد نبود بعضی ادارات و یا سازمان‌هایی نظیر محیط زیست، فنی و حرفه، هلال احمر و دامپزشکی هم حضور ندارند.

با توجه به اینکه 85 درصد مردم میاندورود کشاورز هستند و به شکل صنعتی و سنتی دامداری‌های زیادی هم داریم نیاز است که دامپزشکی در میاندورود حضور داشته باشد تا بتواند خدمات مناسبی به دامداران ارائه کند.

وقتی میاندورود برای نمایندگان مجلس هم به‌عنوان یک شهرستان مستقل به شمار نمی‌رود تا یک دفتر ارتباط مردمی داشته باشند چطور باید از ادرات توقع حضور در شهرستان را داشت، البته محمد دامادی دفتری در میاندورود دارد که تنها تابلوی دفتر را همراه خود یدک می‌کشد و همیشه بسته است اما یوسف‌نژاد که خود میاندورودی است هنوز دفتری حتی در حد تابلو ایجاد نکرده است.