خزرتیترخبر: کشت دوم برنج در مازندران به عنوان سود مضاعف برای کشاورزان تلقی می‌شود و هر سال این اتفاق در این استان به وقوع می‌پیوندد و کشاورزان می‌توانند با فروش محصولاتشان تا حدودی ضرر و زیان کشت اول را هم جبران کنند، اما طی سال‌های اخیر و با کاهش نزولات آسمانی و کمبود آب، کشت دوم مشکلات زیادی را برای مردم و کل استان به وجود آورده است.

هر چند بار‌ها تحقیقات در زمینه نبود یا کمبود آب از سوی کارشناسان کشاورزی مطرح شده، اما گویی هیچکس به نتایج این تحقیقات نه ایمان که باور هم ندارد و دلیل این ادعا همین کشت‌های بی‌رویه، که کشاورزان اقدام به آن می‌کنند و هیچ نهاد و مسئولی هم جلوگیرشان نیست.

کشت‌های بی‌مورد علاوه بر ضعیف کردن زمین نیاز به آب بیشتری هم دارند که کشاورزان حفر چاه‌های اضافه را چاره آن می‌دانند.

حفر چاه‌های عمیق و استفاده بی‌رویه از منابع آبی زیرزمینی مشکلات را دوچندان می‌کند،معضلاتی، چون تداخل آب شور و شیرین یا خالی شدن آب سفره‌های زیرزمینی، اما در این میان تنها مشکل کم آبی در کشت دوم مشاهده نمی‌شود بلکه بر اساس نظر کارشناسان، ابتلا به برخی بیماری‌های خطرناک همچون سرطان نیز یکی از معضلات این کشت برای کشاورزان و مصرف کنندگان است، مشکلی که به نظر می‌رسد باید برای آن راه‌حلی ارائه داد.

مازندرانی‌ها خوب می‌دانند که دو عامل ژنتیک و محیط می‌تواند بر کیفیت محصول برنج تأثیرگذار باشد، رقم برنج هاشمی و طارم از نظر ژنتیکی دارای کیفیت خوبی است، اما عامل محیطی می‌تواند بر کیفیت آن تأثیر بگذارد.

عامل محیطی مانند حاصل‌خیزی آب، خاک و دما می‌تواند بر کیفیت برنج کشاورزان تأثیر بگذارد و در این میان درجه حرارت به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذاری بر کشت مجدد برنج در مازندران است،تغییر دما به ویژه در شب که هوایی خنک‌تر است، به طور معمول بر کیفیت در کشت مجدد و حتی رتون تأثیر می‌گذارد.

با این اوصاف مهم‌ترین عامل در جلوگیری از کشت دوم در مازندران کم‌آبی است، علاوه بر کم آبی، وجود کرم ساقه خوار نیز از مواردی است که کشاورز را مجبور به استفاده بیشتر از کود و سم کرده که این عوامل باعث پایین آمدن کیفیت محصول خواهد شد،. بارندگی و دمای کمتر از ۱۵ درجه سانتی‌گراد، بر دانه بستن برنج، خوشه بندی، پوک شدن و پائین آوردن کیفیت آن مؤثر است.

حالا چند وقتی است که بحث تأثیر سموم کشاورزی بر زندگی مردم و بروز بیماری‌های لاعلاج هم مطرح شده است، سموم شیمیایی بر اساس نفوذ دارای انواع مختلفی هستند، برخی از سموم مانند «دیازینون» و «دورسبان» تماسی و برخی دیگر به سموم سیستمیک مشهور بوده و البته انواع مختلفی دیگری نیز دارند.

به گفته کارشناسان کشاورزی، سموم سیستمیک دارای قابلیت نفوذ به بافت‌های گیاه هستند، این سموم در داخل گیاه یا محصول نفوذ کرده و بسته به دوره ماندگاری از یک تا چند هفته در داخل بافت ماندگاری دارند.

اما نکته حائز اهمیت اثرات مخرب این سموم در زندگی بشر است،بسیاری از بیماری‌های فعلی نظیر سرطان‌ها و اختلالات مختلف دیگر ناشی از استفاده غیر اصولی از سموم شیمیایی است.

در حال حاضر استان مازندران رتبه اول کشور را به لحاظ مصرف سموم داشته و متأسفانه رتبه اول بیماری‌های سرطانی کشور را نیز به خود اختصاص داده است.

اما نباید فراموش کرد که سموم، قدرت نفوذ به آب‌های روان و منابع زیرزمینی را هم دارند و برخی سموم با ماندگاری بالاتر حتی پس از وارد شدن به نهر‌ها و رودخانه‌ها به دریا رسیده و باعث آلودگی آبزیان نیز می‌شوند که در نهایت این آلودگی به زنجیره انسانی ختم می‌شود.

این همه ضرر در شرایطی از طرف کشت دوم به زمین و انسان می‌رسد که به گفته کشاورزان مازنی، در کشت اول در هر هکتار ۳ تن محصول برداشت می‌شود، اما در کشت دوم به دلیل تغییرات آب و هوایی و کمتر بودن آب این میزان به ۲ تن در هر هکتار می‌رسد این در حالی است که هزینه انجام شده در کشت دوم، دو برابر کشت اول است.