خزرتیترخبر: استان‌های شمالی سال هاست که با معضل زباله و پسماند دست و پنجه نرم می‌کنند، کتمان این موضوع توسط برخی دستگاه‌های اجرایی غیر‌قابل توجیه است.

استان مازندران به تنهایی روزانه بالغ بر 3 هزار تن زباله تولید می‌کند اما سوال اینجاست که وقتی ساز و کاری اصولی برای بازیافت وجود ندارد، سرنوشت این زباله‌ها چه خواهد شد؟

اظهار نظرهای مسئولان امر نشان از عدم مسئولیت‌پذیری و نبود مدیریت نظام‌مند در این حوزه دارد،مدتهاست فعالان حوزه کشاورزی و محیط‌زیست از نبود یک مکانیزم مدیریتی در این حوزه سخن می‌گویند.

همین خلا باعث شده تا در سالیان اخیر مسئولان اداره‌کل محیط‌زیست، شهرداری‌ها و حتی دانشگاه‌های علوم پزشکی وظیفه رسیدگی به امور پسماند و زباله‌های سه استان شمالی کشور را از دوش خود ساقط کنند.

زباله‌های استان با هزینه‌ی میلیاردی به جنگل، ارتفاعات بلند و کوه‌ها برده شده و دفن می شوند، این کار درست ابتدایی‌ترین روش برای جمع آوری زباله و پسماند می‌باشد که همواره خطرات زیست محیطی زیادی داشته است.

طبق برآورد، هزینه‌های حمل، دفن و دفع زباله در شهرها برابر با هزینه‌ی سالانه‌ی ساخت یک کارخانه کمپوست زباله است،ناگفته نماند نیروگاه زباله‌سوز نیز امروز جایگاهی در کشور‌های پیشرفته ندارد.

چین به عنوان اولین سازنده نیروگاه‌های زباله سوز امروز تجارت خوبی را در این زمین آغاز کرده و مهندسان خود را برای فروش و ساخت نیروگاه به کشورهایی چون ایران می‌فرستد،با این وجود پافشاری مسئولین برای استفاده از روش سنتی دفن زباله عجیب به نظر می‌رسید تا اینکه از اواخر دهه هشتاد پیگیری‌ها جهت احداث کارخانه کمپوست آغاز شد.

جالب است بدانید روند ساخت اولین کارخانه کمپوست استان مازندران در شهرستان تنکابن از سال 89 آغاز شده و تا امروز خبری از افتتاح آن در رسانه‌ها منتشر نشده است!

27 فروردین 94 قاسم احمدی لاشکی، نماینده مردم نوشهر و چالوس در مجلس، از بهره‌برداری نیروگاه زباله‌سوز نوشهر تا اوایل دی ماه خبر داد،امروز که بیش از سه سال از این وعده می‌گذرد شاهد بهره برداری از این پروژه نبوده‌ایم.

لازم به ذکر است طبق آخرین اظهار نظر محمد محمدی تاکامی، مدیرکل دفتر امور شهری و شوراهای استانداری مازندران، قرار است زباله سوز نوشهر در شش ماهه اول سال 97 به بهره برداری برسد.

در بیان معضلات مربوط به زباله و پسماند باید به طرح تفکیک زباله نیز اشاره کرد،طرحی که هیچگاه به صورت جدی عملیاتی نشده و صرفا ابزاری برای مانور تبلیغاتی شهرداری‌ها بوده است.

البته شیدالله مهدوی مدیر موسسه بازیافت مازندران گفته است از 60 شهر استان مازندران تنها 4شهر طرح تفکیک زباله را اجرا نکرده‌اند.

عدم برنامه‌ریزی مناسب؛ توجه نکردن به ظرفیت‌های زیست‌محیطی فوق العاده و مسائلی از این دست باعث صدمات جبران ناپذیری به جغرافیای استان و منابع طبیعی شده است،علاوه بر این بخش زیادی از این صدمات در آینده متوجه اکو سیستم شمال کشور خواهد شد،رفع معضلات و حل مشکلات زیست‌محیطی به خصوص معضل پسماند، علاوه بر پیگیری مداوم مسئولین نیازمند همکاری شهروندان می باشد.

طبق اخبار رسیده این روزها طرح‌های بسیار خوبی در حوزه تفکیک زباله، حل معضل پسماند، ایجاد درآمد پایدار و صنعت به دفاتر شهرداری‌ها و دفتر استانداری مازندران رسیده است،یقینا با در نظر گرفتن برخی ملاحظات رسانه‌ای امکان انتشار جزئیات طرح‌های نامبرده وجود ندارد.

شنیده‌ها از کارشکنی برخی مقامات استانی در روند اجرایی شدن طرح‌های نامبرده حکایت می‌کند،خاک خوردن طرح‌های اقتصادی و صنعتی و قرارگرفتن آن در پیچ و خم طاقت فرسای بروکراسی اداری داستان تکراری و تلخی است.

اما جهت حل معضل پسماند در استان‌های شمالی در کنار هزینه برای ساخت کارخانه‌های کمپوست و نیروگاه زباله‌سوز، می‌توان با بهره‌گیری از دانش بومی و استفاده از طرح‌های نخبگان جوان کشور روند حل این معضل را سرعت بخشید.  

در سال حمایت از کالای ایرانی قرار داریم و حمایت از تولیدات داخلی که بر پایه دانش بومی بنا شده‌اند، یکی از مهمترین ارکان تحقق شعار سال است، به عقیده راقم این سطور مسئولین باید نگاه فعلی به مسئله پسماند را تغییر دهند.

امید که با درایت و جدیت مدیران، استان‌های شمالی علی الخصوص مازندران بیش از این طعمه اقتصادی دلالان چینی برای فروش زباله سوز نشوند.