به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از بلاغ، استاندار مازندران در چند روز گذشته در یکی از جلسات بحث مقیم بودن بخشداران در محل خدمت را مطرح کرد.

محمد اسلامی‌ تصریح کرد: بخشداران باید در محل خدمت خویش زندگی کنند و بخشدار پروازی‌ در استان نباید داشته باشیم.

غیر از بخشداران به نظر می‌رسد که تعدادی از فرمانداران، اندک محدودی از شهرداران و برخی از مدیران کل در استان پروازی‌ هستند.

اینکه مدیرکل یک ارگان و نهادی پروازی‌ هست یا خیر چندان نمی‌توان به آن خرده گرفت، اما بخشدار پروازی و حتی‌ دهیاری که ماهیانه از دولت بابت حضور و پیگیری مباحث روستا حقوق دریافت می‌کند، جای سوال دارد.

مازندران 3 هزار و 800 روستا دارد که حدود 2 هزار و 500 روستا در استان دارای‌ دهیاری است، بخشی از وظیفه دهیاران در سطح روستاها پیگیری مسائل و مشکلات روستاها و انتقال آن به مسئولان رده بالا و کمک به توسعه روستاها است.

اما نکته اینجاست که وقتی دهیاری‌ در سطح روستا اقامت نداشته باشد، چه طور می‌تواند مسائل را رصد کند.

بررسی وضعیت تاسیس دهیاری‌ها تا دوره ثباتی که آنها طی کردند، تاکنون نشان می‌دهد که معدودی از دهیاران در زمینه توسعه روستاها موفق بوده و اهداف بلند، که توسعه اشتغال در روستا و مهاجرت معکوس بوده، اتفاق نیافتاده است.

سال به سال به تعداد روستاهای خالی از سکنه استان اضافه می‌شود، که این تجربه نشان می‌دهد دهیارها چندان در حوزه عملکردی خویش موفق نبوده‌اند.

نظارت بر عملکرد دهیارها تا حدودی دچار ضعف است، در حال حاضر برخی از روستاهای خالی از سکنه هم دارای‌ دهیار است، دهیاری که ماهیانه اعتبار بابت حضور در روستا و رسیدگی به امور مردم را دریافت می‌کند، اما دریغ از حضور در روستا!

به نظر می‌رسد که استاندار در اسکان دائم برای بخشداران هم چندان موفق نمی‌تواند باشد، بسیاری از بخشداران از این مصوبه استانی به راحتی عدول کرده و بهانه‌های مختلف تحصیل فرزند و کمبود امکانات را پیش کشیده و بر تردد روزانه بین بخش و شهر را بر حضور دائم در محل خدمت ترجیح می‌دهند، اما انتظار است که متولیان استانی نسبت به اسکان دائم و یا حداقل هفته‌ای چند روز در میان دهیاران فکری کنند و برنامه‌ای‌ را به اجراء بگذارند.